ΜΜΕ και κρίση


Όπως γίνεται σε τέτοιες περιπτώσεις, όσες και όσοι υπογράφουν αντίστοιχα κείμενα (Για την υπεράσπιση της Κοινωνίας και της Δημοκρατίας) δεν έχουν ενιαία αντίληψη για όλα τα ζητήματα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε σήμερα. Σίγουρα, όμως, όλο και περισσότερα άτομα έχουν πια την πεποίθηση ότι η οικονομική κρίση έχει μετατραπεί σε κρίση δημοκρατίας και κρίση του πολιτικού συστήματος και ότι πρέπει να παρέμβουν ενάντια στους πανίσχυρους μηχανισμούς που θέλουν να νομιμοποιήσουν αυτή την κατάσταση.
Οι μηχανισμοί αυτοί είναι κατά κύριο λόγο τα εκδοτικά και τηλεοπτικά συγκροτήματα. Νομιμοποιούν τη βαθμιαία διολίσθηση προς καταστάσεις που απέχουν ολοένα και περισσότερο ακόμη και από τις τυπικές υποχρεώσεις μιας κοινοβουλευτικής δημοκρατίας προς τους πολίτες της. Και το κάνουν με πολλούς και συμπληρωματικούς τρόπους.
Πρώτον, προβάλλοντας την οικονομική κρίση με δικούς τους όρους, που πολύ απέχουν από την περιγραφή της πραγματικότητας.
Δεύτερον, με στόχο δήθεν την εκλαΐκευση των εννοιολογικά δυσνόητων και τεχνικά περίπλοκων χαρακτηριστικών της κρίσης, σπρώχνουν τους πολίτες σε βαθύτερο σκοτάδι ως προς την κατανόησή της.
Τρίτον, επαναλαμβάνοντας αέναα τη φράση «φταίμε εμείς οι Έλληνες οι οποίοι…», καλλιεργούν τον ρατσισμό ως εξηγητικό πλαίσιο της κρίσης.
Τέταρτον, διαλαλώντας τους εκβιασμούς των πολιτικών, δημιουργούν ένα κλίμα φόβου στους πολίτες για να τους πείσουν ότι δεν υπάρχει διέξοδος, ότι η οποιαδήποτε αντίδρασή τους είναι καταδικασμένη να αποτύχει και τους λένε επιτακτικά «να είστε και ευχαριστημένοι με αυτά που έχετε».
Πέμπτον, καταβάλλοντας κάθε προσπάθεια για να εδραιώσουν την αντίληψη ότι η κρίση δεν είναι κρίση της δημοκρατίας, προβάλλουν από τηλεοράσεις και εφημερίδες με προκλητικό τρόπο όσους είναι συνταγματολόγοι και αψηφούν την κατάφωρη παραβίαση του συντάγματος, όσους είναι οικονομολόγοι και πιστεύουν ότι η κοινωνία είναι ένα σύνολο μαθηματικών μοντέλων και οι άνθρωποι παράμετροι στις εξισώσεις αυτών των μοντέλων και πολλούς άλλους.
Έκτον, δημιουργώντας ένα το νέο είδος συνεντευξιαζόμενων και αρθρογράφων, που λέει και γράφει τις απίστευτες κοινοτοπίες, τα μέσα προωθούν ως λύση που θα μας βγάλει από το κακό, την κλάψα περί της ανάγκης για «φρέσκιες ιδέες», για «νέους ανθρώπους» και «καινούργια πράγματα».
Νομίζω ότι όσοι υπογράφουν το κείμενο, χωρίς να έχουν καμία αυταπάτη ότι τα κείμενα είναι αυτά που φέρνουν τις κοινωνικές αλλαγές, προσπαθούν να μιλήσουν για έναν τεράστιο κίνδυνο -για τον οποίο έχουν μιλήσει και πολλοί άλλοι στο μεταξύ- ότι, δηλαδή, κινδυνεύει η δημοκρατία.

Κώστας Γαβρόγλου, εφ. Εποχή 20-2-2012

Ερωτήσεις:

Ποιο είναι το θέμα του κειμένου;
Ποια η θέση του συγγραφέα;
Ποιος ο σκοπός, η πρόθεση του κειμένου;

Να γράψεις την περίληψη του κειμένου με 80 λέξεις περίπου.

Να εντοπίσετε τους τρόπους μετάβασης από παράγραφο σε παράγραφο.

Τρίτον, επαναλαμβάνοντας αέναα τη φράση «φταίμε εμείς οι Έλληνες οι οποίοι…», καλλιεργούν τον ρατσισμό ως εξηγητικό πλαίσιο της κρίσης. Να σχολιάσετε την παραπάνω θέση σε μια παράγραφο 70 λέξεων περίπου.

Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με όσα ισχυρίζεται το κείμενο και γιατί; Ανεξάρτητα από τη θέση σας, ποιοι παράγοντες νομίζετε ότι καθορίζουν τη στάση των μ.μ.ε απέναντι στα γεγονότα γενικά αλλά κυρίως απέναντι στην οικονομική κρίση; Προσπαθήστε να επιχειρηματολογήσετε τεκμηριωμένα. Υποθέστε ότι το παραπάνω κείμενο αποτελεί αφορμή για να γράψετε ως μαθητές ένα δικό σας κείμενο που θα δημοσιευτεί σε εφημερίδα μεγάλης κυκλοφορίας. (600 λέξεις)

Δεν υπάρχουν σχόλια: