Σύμφωνα με τον Οθωμανικό Ιερό Νόμο, όλη η γη ανήκει στο
Θεό και την ελέγχει και τη διαθέτει ο Σουλτάνος, που είναι εκπρόσωπός του στη
γη. Αυτός παραχωρεί την εκμετάλλευσή της στους αξιωματούχους του στρατού, σαν
βραβείο για την επιτυχία τους να διαδώσουν τη μωαμεθανική θρησκεία. Οι αγρότες
ως άμεσοι παραγωγοί-καλλιεργητές δεν είχαν λόγο για τον τρόπο και το είδος της
καλλιέργειας. Ήταν υποχρεωμένοι να υπακούν σε επαχθείς συμβάσεις που σύναπταν
με τους ιδιοκτήτες της γης οι οποίοι τους εκμίσθωναν τα χωράφια. Ο ιδιοκτήτης τους έδινε το σπόρο
και αυτοί τον καλλιεργούσαν, με την υποχρέωση να του αποδώσουν μέρος της
παραγωγής. Έτσι η πλήρης νομική αλλά και οικονομική κυριότητα των γαιών ανήκε
στους νόμιμους ιδιοκτήτες χωρίς τον κίνδυνο να τη χάσουν επειδή κάποιος άλλος
καλλιεργεί τα χωράφια τους. Οι παραπάνω αγρότες δεν είναι άλλοι από τους
γνωστούς μας κολίγους.
Σύμφωνα, όμως, με το Ρωμαϊκό δίκαιο
που υιοθέτησε το ελληνικό κράτος, ίσχυε ο νόμος της χρησικτησίας. Ο θεσμός
αυτός προβλέπει ότι ο αγρότης που εκμεταλλεύεται μια γη που νομικά δεν του
ανήκει αλλά ταυτόχρονα δεν πληρώνει αντίτιμο ενοικίασης, μετά από είκοσι χρόνια
η γη αυτή μπορεί να περάσει στην κυριότητά του. Την εποχή των πρώτων χρόνων του
ελληνικού κράτους οι εκμισθωτές των εθνικών εδαφών μπορεί να μην είχαν τη
νομική κυριότητα των εδαφών αυτών αλλά είχαν την πλήρη οικονομική κυριότητα.
Δηλαδή εκείνοι αποφάσιζαν για τον τύπο και τους τρόπους καλλιέργειας και
αναλάμβαναν κάθε ζημιά. Επειδή, συγχρόνως, δεν απέδιδαν στο νόμιμο ιδιοκτήτη,
δηλαδή στο Κράτος, την οφειλόμενη μίσθωση, μετά από ένα χρονικό διάστημα
σφετερίζονταν την αγροτική γη.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
α. Κ. Τσουκαλάς, Εξάρτηση και
αναπαραγωγή, σελ. 76
β. Β. Κρεμμυδάς, Νεότερη
Ιστορία ελληνική και ευρωπαϊκή, σελ. 141-142
γ. Ι.Ε.Ε., τόμος ΙΑ, σελ.
108, 159
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου