Απαντάτε σύντομα και
εύστοχα χωρίς φρου-φρου κι αρώματα.
Κείμενο
Του αντείπεν ο φτερόποδος ισόθεος Πηλείδης:
«Ένδοξε Ατρείδη, περισσά φιλόπλουτε, τι λέγεις;
Οι μεγαλόψυχοι Αχαιοί πώς θα σου δώσουν δώρον;
125. Μη κάπου
λάφυρα κοινά γνωρίζομε αφημένα;
Ὀσ'
απ' τες χώρες, πήραμε, εμοιρασθήκαν όλα
και να τα ξανακάμομε σωρό δεν είναι πρέπον·
αλλά συ τώρα στον θεόν απόλυσε την κόρη,
και τετραπλά θ' ανταμειφθείς, αν ποτέ δώσει ο Δίας
130. οι Αχαιοί να
πάρομε την πυργωμένην Τροίαν».
Και προς αυτόν απάντησεν ο μέγας Αγαμέμνων:
«Αν και γενναίος, μη ζητείς με απάτην να με πάρεις,
θείε Πηλείδη, κι εύκολα δεν θα με καταπείσεις,
να έχεις συ το δώρο σου και εγώ να το στερούμαι·
135. θέλεις και
με παρακινείς την κόρη ν' αποδώσω·
αλλ' αν δώρον ισότιμο της αρεσιάς μου λάβω
απ' τους γενναίους Αχαιούς, αρκεί, και αν δεν μου δώσουν,
θα έλθω με το χέρι μου να πάρω ή το δικό σου
το δώρον ή του Αίαντος ή κείνο του Οδυσσέως·
[…]
Άγρια τον εκοίταξε και απάντησε ο Πηλείδης:
150. «Ωιμένα
πανουργότατε, μ' αναίδειαν ενδυμένε,
και ποιος από τους Αχαιούς θα δράμει, αν τον ζητήσεις,
είτε εις ταξίδι πρόθυμος, είτε εις πολέμου αγώνα;
Εγώ δεν ήλθα εξ αφορμής των λογχοφόρων Τρώων
να πολεμήσ', ότι ποσώς εκείνοι δεν μου πταίουν·
155. τα βόδια
μήτε τ' άλογα δεν βγήκαν να μου πάρουν
μήτε στην μεγαλόσβολην, την ανδροθρέπτραν Φθίαν
ποτέ μου εβλάψαν τους καρπούς, ότ' είναι ανάμεσόν μας
όρη κατάσκια πολλά και πέλαγ' αγριωμένα·
αλλά για τον Μενέλαο και, αναίσχυντε, για σένα
160. ήλθομεν όλοι
εκδίκησιν να πάρομε των Τρώων,
και συ, ω σκυλοπρόσωπε, λησμονημένα τα 'χεις.
Και τώρ' αυτό το δώρο μου να πάρεις φοβερίζεις
που 'ναι αμοιβή των κόπων μου κι οι Αχαιοί μου εδώσαν·
κι ίσια με σε δεν έχω εγώ δώρο καλό ποτέ μου,
165. όταν καλά
τειχόκαστρα πατούμε της Τρωάδος·
αλλά το βάρος του σφοδρού πολέμου πρώτος έχω
εγώ και αν τύχει μοιρασμός, τρανό συ παίρνεις δώρο,
κι εγώ με δώρο μικροστό και αγαπητό γυρίζω
στες πρύμνες από τον σκληρόν αγώνα του πολέμου·
170. στην Φθίαν
τώρ' αναχωρώ· καλύτερα να γύρω
στον τόπον μου με τα κυρτά καράβια, και δεν θέλω
εδώ να μείνω ατίμητος τα πλούτη να σου αυξήσω».
Και προς αυτόν απάντησεν ο μέγας Αγαμέμνων:
«Φύγε, αν το θέλεις, φύγ' ευθύς· και χάριν μου να μένεις,
175. εγώ δεν σε
παρακαλώ· κοντά μου υπάρχουν και άλλοι
να με δοξάσουν, κι έξοχα ο πάνσοφος Κρονίδης·
και απ' τους διοθρέπτους βασιλείς συ είσαι ο μισητός μου·
[…]180. σπίτι σου
με τα πλοία σου και τους συντρόφους σου άμε,
των Μυρμιδόνων δέσποζε· κι εγώ δε σε λογιάζω
και στην χολήν σου αδιαφορώ· κι ιδού τι σου κηρύττω:
Καθώς εμένα μου αφαιρεί την Χρυσηίδα ο Φοίβος
—κι εκείνην με συντρόφους μου και με δικά μου πλοία
185. θα στείλω —
και το δώρον σου την κόρην του Βρισέως,
εις την σκηνήν σου θα 'λθω, εγώ να πάρω, για να μάθεις,
πόσο σου είμαι ανώτερος εγώ και να τρομάζει
και άλλος μ' εμέ να συγκριθεί και όμοιος να γίνει εμπρός
μου».
[…]
Τα λόγια τούτα επλήγωσαν τα σπλάχνα του Αχιλλέως
190. κι έστρεψε
δύο στοχασμούς μες στα δασιά του στήθη·
ή θε να σύρει απ' το πλευρό το ακονισμένο ξίφος
και αφού σκορπίσει όλους εκεί, να σφάξει τον Ατρείδην,
ή να σιγάσει την οργήν κρατώντας την ψυχήν του·
κι αυτά ως διαλογίζονταν στον νουν και από την θήκην
195. το μέγα
ξίφος έσερνε, κατέβηκε ουρανόθεν
η Αθηνά, την έστελνεν η Ήρα η λευκοχέρα,
οπού αγαπούσε ολόψυχα παρόμοια και τους δύο·
του εστήθη οπίσω κι έπιασε τα ολόξανθα μαλλιά του,
σ' εκείνον μόνον φανερή και αθώρητη στους άλλους.
[…]
Με βαρείς λόγους έπειτα και πάλιν ο Πηλείδης
225. προς τον
Ατρείδη εστράφηκεν, ουδ' έπαυε η χολή του:
«Ω μέθυσε, σκυλόματε, και με καρδιάν ελάφου!
μήτε ποτέ με τον λαόν ν' αρματωθείς για μάχην,
μήτε εις καρτέρι να οδηγείς τους πρώτους πολεμάρχους
ετόλμησες· σου φαίνονται τρόμος θανάτου εκείνα·
230. καλύτερα στο
στράτευμα των Αχαιών σ' αρέσει
όποιος σ' εσένα αντιλογά, να του αφαιρείς τα δώρα·
τωόντι αχρείους κυβερνάς, λαοφάγε βασιλέα!
…θ' αποζητήσουν οι Αχαιοί μια μέρα τον Πηλείδη
όλοι και συ περίλυπος την δύναμιν δεν θα 'χεις
να τους βοηθείς, όταν πολλούς θα στρώσει χάμω η λόγχη
του ανθρωποφόνου Έκτορος και σε θα τρώγει ο πόνος,
245. που αψήφησες
των Αχαιών τον πρώτον πολεμάρχον».
Ερώτηση 1
Εντοπίστε στο κείμενο τέσσερις στερεότυπες - τυπικές εκφράσεις/επίθετα που
χρησιμοποιεί ο Όμηρος και χαρακτηρίζει
ήρωες ή θεούς.
………………………………….
………………………………….
………………………………….
………………………………….
4 μονάδες
Ερώτηση 2
α) Ποια συνήθεια κατά τη διάρκεια του πολέμου περιγράφει στους παρακάτω στίχους ο
Αχιλλέας;
β) Από ποια ανάγκη κατά τη γνώμη σας στρέφονταν οι στρατοί
τις εποχής εκείνης στη λεηλασία;
γ) Σήμερα θα συνέβαινε κάτι τέτοιο; Εξηγήστε γιατί.
Μη κάπου λάφυρα κοινά
γνωρίζομε αφημένα;
Ὀσ’ απ’ τες χώρες, πήραμε,
εμοιρασθήκαν όλα
και να τα ξανακάμομε
σωρό δεν είναι πρέπον·
α)………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
β)……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
γ)………………………………………………………………………………………
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
6 μονάδες
Ερώτηση 3
Εντοπίστε στο κείμενο το σημείο που εμφανίζεται η θεά Αθηνά.
Πρόκειται για επιφάνεια ή για ενανθρώπιση και γιατί;
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
3 μονάδες
Ερώτηση 4
Απομονώστε τις φράσεις/τα λόγια του Αγαμέμνονα και του
Αχιλλέα που φανερώνουν την οριστική ρήξη μεταξύ τους. (μία φράση/πρόταση του Αγαμέμνονα και μία του Αχιλλέα)
Αγαμέμνονας:…………………………………………………………………………
Αχιλλέας:……………………………………………………………………………..
2 μονάδες
Ερώτηση 5
Με βάση τα λόγια των δύο ηρώων δώστε τρεις χαρακτηρισμούς
για τον καθένα.
Αγαμέμνονας:
1.
2.
3.
Αχιλλέας:
1.
2.
3.
5 μονάδες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου